โอ้ ดอกโศกเจ้าเอ๋ยเคยห่วงหวง
บัดนี้ดวงสุดามาห่างหาย
ฤาเจ้าหลงแสงสีลืมพี่ชาย
ให้โดดเดี่ยวเดียวดายกลางสายลม
เจ้าอยู่ดีมีสุขไม่ทุกข์ร้อน
หรือบังอรหงอยเหงาเฝ้าขื่นขม
หรือร่างกายผ่ายผอมด้วยตรอมตรม
พี่ระทมเพราะอาทรทุกค่อนคืน
โอ้ ดอกโศกรู้ไหมยามไกลเจ้า
พี่แสนเศร้าเฝ้าห่วงทรวงสะอื้น
ยามห่างไกลใจช้ำสุดกล้ำกลืน
ขอขวัญยืนจงสุขอย่าทุกข์เลย
พี่เฝ้าคอยตัวเจ้าใต้เงาโศก
วิปโยคโศกซ้ำจึงพร่ำเอ่ย
ครั้งสองเรารื่นรมย์เฝ้าชมเชย
รสรักเอยหวานล้ำก่อนอำลา
“ไพร พนาวัลย์”
ไม่อยากเป็น ดอกโศก วิโยคแท้
เจ็บดวงแด แปรเปลี่ยน พี่เบือนหน้า
ให้โศกซ้ำ โศกซ้อน ย้อนอุรา
ประหนึ่งว่า สายสัมพันธ์ สบั้นลง
จะขอเป็น ดอกรัก ปักใจพี่
ดวงฤดี มีสุข ไล่ทุกข์ส่ง
จะเนาแนบ แอบชอกใจ ใฝ่พะวง
ไม่ลืมหลง รักมั่น นั้นเพียงเธอ
จะไม่โศก ไม่เศร้า ให้เฉาอีก
จะหลบหลีก เลี่ยงไป มิให้เก้อ
รักชั่วฟ้า ดินสลาย ไม่หน่ายเธอ
ขอปรนเปรอ เพียงเดียว เกี่ยวข้องใจ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
