[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

เสียงครวญคร่ำร่ำไร...ยิ่งใจแป้ว
คงดึกแล้วเกินรอให้หล่อหลอม
กลิ่นราตรีเงินยวงพวงพยอม
หลงดมดอมชื่นจิตลืมนินทรา
๐.................๐
เธอคงหลับสนิทปลิดวิเวก
ดั่งต้องเลขเสกมนต์คนพร่ำหา
ฉันสู้ขืนฝืนร่าง..เพื่อถ่างตา
ปิดนัยนาน้ำใสก็ไหลริน

ถามดวงดาวพราวระยิบ...ยื่นหยิบฝัน
ยิ่งโศกศัลย์ครวญคร่ำพร่ำถวิล
เหมือนวิหคยะโสที่โผบิน
ไม่เคยชินดิ่งจมกับลมลวง

ขอโทษนะ...เพ้อพร่ำทำให้เบื่อ
ดั่งหลงเหยื่อตกบ่วงทั้งห่วงหวง
เหลือแต่เจ็บกับจำ...ระกำทรวง
ทั้งสิ้น-ทั้งปวงเด่นเคียงดาว...ใต้เงาจันทร์

เพิ่งหกทุ่มนิดหน่อยไม่ค่อยง่วง
แต่ในทรวงนั่นหนาอยากพาฝัน
ไปทุกที่ที่เราชอบมอบให้กัน
จะสร้างสรรค์สวรรค์ร่วงสู่ดวงใจ

ถ้าง่วงแล้วจงหลับไปกับพี่
คนละที่คนละทางต่างไกลใกล้
เพียงหน้าจอจะท้อไปทำไม?
ความห่วงใยถึงกันทุกวันคืน

“ไพร พนาวัลย์”