เสียงครวญคร่ำร่ำไร...ยิ่งใจแป้ว
คงดึกแล้วเกินรอให้หล่อหลอม
กลิ่นราตรีเงินยวงพวงพยอม
หลงดมดอมชื่นจิตลืมนิทรา
๐.................๐
เธอคงหลับสนิทปลิดวิเวก
ดั่งต้องเลขเสกมนต์คนพร่ำหา
ฉันสู้ขืนฝืนร่าง..เพื่อถ่างตา
ปิดนัยนาน้ำใสก็ไหลริน
ถามดวงดาวพราวระยิบ...ยื่นหยิบฝัน
ยิ่งโศกศัลย์ครวญคร่ำพร่ำถวิล
ดั่งวิหคยโสที่โผบิน
ไม่เคยชินดิ่งจมกับลมลวง
ขอโทษนะ...เพ้อพร่ำทำให้เบื่อ
ดั่งหลงเหยื่อตกบ่วงทั้งห่วงหวง
เหลือแต่เจ็บกับจำ...ระกำทรวง
ทั้งสิ้น-ทั้งปวงเด่นเคียงดาว...ใต้เงาจันทร์