โอ้ ดอกโศกเจ้าเอ๋ยเคยห่วงหวง
บัดนี้ดวงสุดามาห่างหาย
ฤาเจ้าหลงแสงสีลืมพี่ชาย
ให้โดดเดี่ยวเดียวดายกลางสายลม
เจ้าอยู่ดีมีสุขไม่ทุกข์ร้อน
หรือบังอรหงอยเหงาเฝ้าขื่นขม
หรือร่างกายผ่ายผอมด้วยตรอมตรม
พี่ระทมเพราะอาทรทุกค่อนคืน
โอ้ ดอกโศกรู้ไหมยามไกลเจ้า
พี่แสนเศร้าเฝ้าห่วงทรวงสะอื้น
ยามห่างไกลใจช้ำสุดกล้ำกลืน
ขอขวัญยืนจงสุขอย่าทุกข์เลย
พี่เฝ้าคอยตัวเจ้าใต้เงาโศก
วิปโยคโศกซ้ำจึงพร่ำเอ่ย
ครั้งสองเรารื่นรมย์เฝ้าชมเชย
รสรักเอยหวานล้ำก่อนอำลา
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
