เหมันต์รัญจวน
เหมันต์รัญจวนแน่แท้.....เหมือนเคย
หนาวยิ่งกลับลาเลย.....ล่วงล้ำ
กายกอดอยู่เฉยเมย.....มีไม่
ใจห่มใครแสนช้ำ.....ชื่นหน้าอกตรม
หนาวกายหนาวห่มเนื้อ.....ใหนเลย
ไออุ่นจากอกเอย.....อุ่นแท้
ตัวเขาที่ชิดเชย.....ชมชื่น
ใจอยู่เรียกหาแม้.....มอดม้วยไม่มี
วสันต์พรรณา
เหมันต์ลาล่วงแล้ว.....ลมหนาว
กลับสู่วสันต์พราว.....ผุดขึ้น
ดอกใบอ่อนแวววาว.....แหวกม่าน
รอที่ฤดูฟื้น.....เฟื่องฟ้าลือนาม
หลงไหลจริงยิ่งเพ้อ.....พาใจ พี่เอย
เหมือนดั่งดวงฤทัย.....ท่วมท้น
ผลิดอกแข่งกันให้.....หอมยิ่ง
ทุกสิ่งธรรมชาติค้น.....ขุดคุ้ยคืนมา
emo_50หนามเตย