Re: :+: สะพานขึง ถึงดวงดาว :+:

ขอบคุณภาพจาก Google ครับ

:+: สะพานขึง ถึงดวงดาว :+:

ถึงยามค่ำข้ามผ่านสะพานขึง
หวังเชื่อมถึงดาวได้ดั่งใจหมาย
หรือทอดข้ามราตรีสีเลื่อมพราย
ก็มิหน่ายคล้ายขึงคนึงหา

จากปลายขอบเขตขันธ์อันเวิ้งว้าง
เคยเคว้งคว้างอาลัยเมื่อหายหน้า
แต่ดวงดาวยังงามตามเวลา
ด้วยต้องตาต้องใจมิคลายแคลน

อย่าเปลี่ยนขึงเป็นแขวนมันแสนเศร้า
เหมือนกับเอาหัวใจเอาไปแขวน
สุดขอบฟ้านานเนืองแห่งเมืองแมน
ยังหนักแน่นบรรจบได้พบพาน

กี่สายเรียงโยงใยรู้ไหมนั่น
สายสัมพันธ์ยังขึงดึงประสาน
จากใจเราสู่ดาวอันยาวนาน
แม้กาลผ่านเท่าไรมิไหวเอน

มองดาวในดวงใจวิไลนัก
แม้ดาวจักอยู่ไกลยังได้เห็น
แสงทองอาจข่มข้ามในยามเย็น
แต่ดาวเด่นเกินใครในใจนั้น

ถึงยามค่ำข้ามผ่านสะพานขึง
เหมือนถูกดึงเข้าไปในโลกฝัน
มองสะพานเชื่อมฟ้าข้ามหากัน
เหมือนสวรรค์เป็นใจได้พบเธอ !

รการตติ

ระดาษดาว พราวพร่าง กลางเวหา
อร่ามตา พาคะนึง ถึงเสมอ
ดังภาพฝัน บรรจบ ได้พบเจอ
หลงละเมอ เพ้อพร่ำ ร่ำอาลัย

สะพานขึง ตรึงใจ ชวนใฝ่ฝัน
ดุจสวรรค์ สรรค์สร้าง วางแพรไหม
พลิ้วแผ่วปาน ปุยนุ่น ละมุนละไม
ดั่งสะพานสานใย เชื่อมใจเรา

จะหวงแหน แสนห่วง ด้วยทรวงภักดิ์
ให้ประจักษ์ รักรับ ไม่อับเฉา
ฟากฟ้าฝัน มองเห็น ดั่งเช่นเงา
คอยแนบเนา เฝ้ามอง ประคองกัน

สะพานขึง ตรึงมั่น อย่าสั่นไหว
ฝากหทัย ยึดเหนี่ยว เกี่ยวเธอฉัน
เป็นดาวใจ กระจ่าง พรางแสงจันทร์
ไม่แปรผัน หันจาก คิดพรากจร

มองดวงดาว วาววับ ระยับผ่อง
แสงเรืองรอง ส่องทาบ ฉาบสิงขร
เส้นสายโยง ใยเยื่อ เอื้ออาทร
กระจ่างทิฆัมพร ป้อนสุขพรม

“ถึงยามค่ำข้ามผ่านสะพานขึง”
ราตรีหนึ่ง อุ่นใน ฤทัยสม
ข้ามสะพาน ผ่านดาว พราวภิรมย์
ชวนชื่นชม ห่มหนาว ด้วยดาวใจ

“สุนันยา”