ช่างประดิษฐ์คิดถ้อยดุจร้อยรัก
สานสลัก ปักตรึง ซึ้งอักษร
ลำนำหวาน ขานจรด บทสุนทร
วจีกลอน วอนกานท์ ซ่านภิรมย์
ขอขอบคุณ โอบเอื้อ เจือไออุ่น
ที่การุญ หนุนนำ คำสุขสม
ดั่งน้ำทิพย์ จากสรวง ร่วงหว่านพรม
เหมือนสายลม โลมไล้ ให้ฉ่ำเย็น
ทุกสำนวน ชวนซึ้ง คะนึงหา
ช่วยนำพา ผ่านทาง อย่างยากเข็ญ
เช่นแขไข ลอยคว้าง กลางคืนเพ็ญ
ไม่ต้องเป็น จันทร์เจ้า คราวเมฆบัง....
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
