วัน วัน ไม่ต้องทำอะไร
นั่งรอให้ปัญหาเข้ามา..แล้วทยอยแก้กันไป.อย่างทดท้อ
ชีวิตจมอยู่กับการหวัง..และเฝ้ารอ
โชคชะตาถูกตัดพ้อ..เพราะเลวร้าย.เกินบรรยาย
ปวดหัว..ไม่เว้นวัน
เส้นทางจากจุดยืนไปสู่ฝัน..หลายครั้ง.ที่จางจาง.หายหาย
ตอนนี้นั่งภาวนาก็ไม่มีอะไรดีขึ้น.แข็งใจฉีกชะตา.ที่งมงาย
ลุกขึ้นยืนใหม่..แม้ปัญหามากมาย..ก็จะก้าวผ่านให้ได้..ไม่ท้อใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
