ถึงจะดำก็ไม่ล้อพ่อคนเก่ง
จะต่ำเตี้ยเพียงใดไม่ต้องเกรง
เพราะเธอเจ๋งกว่าใครในใจเรา
รูปร่างฉันไม่ห่างต่างเธอนัก
อัปลักษณ์สิ้นดีแถมมีเหา
เตี้ยม่อต้อผิวคล้ำดำเป็นเงา
คิดแล้วเศร้าเหลือเกินถูกเมินมอง
อ่านคำกลอนของเธอแล้วเพ้อหา
รู้สึกว่าความเหงาเราทั้งสอง
เป็นเนื้อคู่แน่นักอยากปรองดอง
หากได้ครองรักกันคงฝันดี
--ณัชชา--
