มธุรส พจนา ว่าเป็นหนึ่ง
หวานซึ้ง ตรึงฤทัย ใด้ชะงัด
ดั่งโดนบ่วง- บาศจอง คล้องมารัด
จะปกปัด อย่างไร ไม่เข้าที
ยามยิ้มฉาบ วาบหวาม หักห้ามจิต
ยามเพ่งพิศ คิดหนัก อยากหลีกหนี
อุราหวั่น ดันดึง ถึงเพียงนี้
อยากหลบลี้ จรจาก ลำบากใจ
พันทอง
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
23 พฤศจิกายน 2024, 12:44:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: น่าจะบอกแต่แรก (อ่าน 9292 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
