.jpg)
แม่สอนเราแล้วสิ้นถวิลฝาก
เพราะรักมากคำแม่แลขับขาน
อุตส่าห์จำขึ้นใจไว้ตั้งนาน
แต่ไม่ทานทนต่อสิ่งล่อใจ
เมื่อพบเธอ-เธอสอนต่อ หนอลืมแม่
คำหวานแท้แลหลงปลงไฉน
เกินกว่าแม่-คือแม่คุณ บุญลูกไง
เธอสอนให้ได้เห็น ความเป็นคน
จึงอยู่ในโอวาทไม่อาจขัด
เธอกำหมัดกัดฟัน จนฉันหม่น
คำสอนเธอเคร่งครัดรัดกมล
หากสัปดนนอกทางเป็นย่างกัน
จึงละเหี่ยเพลียเอ็นเป็นที่สุด
อยากจะมุดโลกลี้หนีสวรรค์
ด้วยถูกสอนอย่างนี้ทุกวี่วัน
เคยล่ำสัน..กลับผ่ายผอม...แล้วตรอมใจ..
เพราะรักมากคำแม่แลขับขาน
อุตส่าห์จำขึ้นใจไว้ตั้งนาน
แต่ไม่ทานทนต่อสิ่งล่อใจ
เมื่อพบเธอ-เธอสอนต่อ หนอลืมแม่
คำหวานแท้แลหลงปลงไฉน
เกินกว่าแม่-คือแม่คุณ บุญลูกไง
เธอสอนให้ได้เห็น ความเป็นคน
จึงอยู่ในโอวาทไม่อาจขัด
เธอกำหมัดกัดฟัน จนฉันหม่น
คำสอนเธอเคร่งครัดรัดกมล
หากสัปดนนอกทางเป็นย่างกัน
จึงละเหี่ยเพลียเอ็นเป็นที่สุด
อยากจะมุดโลกลี้หนีสวรรค์
ด้วยถูกสอนอย่างนี้ทุกวี่วัน
เคยล่ำสัน..กลับผ่ายผอม...แล้วตรอมใจ..
"บ้านริมโขง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
