[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

ปล่อยกระเป๋า ลงพื้น ยื่นมืออ้า
ร้องพี่จ๋า..วู้..วู้..อยู่ที่ไหน
เรียกซ้ำซ้ำ กู่ร้อง ดังก้องไพร
ว่าคนไกล คิดถึง บึ่งรถมา

หน้าชะเง้อ ชะแง้ แลรอบรอบ
จะขานตอบ ออกไป หรือไม่หนา
นับถึงสิบ ดิบดี สี่ครั้งครา
ใจพะว้า พะวง ยืนงงงัน

คิดจะหลบ กลบกาย ซ่อนท้ายสวน
พอทบทวน หวนไป เริ่มไหวสั่น
เกิดว้าวุ่น ครุ่นคิด จิตพัลวัน
ทำนบกัน ความหลัง ล้มพังลง

เธอทิ้งร่าง ลงครืน สะอื้นไห้
พร่ำเสียใจ เศร้าสัก รักสูงส่ง
เรื่อยรำพัน มั่นภักดิ์ รักซื่อตรง
ไกลป่าดง สงกรานต์ ซมซานคืน

ใช่ครั้งเดียว ครั้งนี้ มีหลายแล้ว
คงไม่แคล้ว เวียนย้ำ ทำขมขื่น
ที่ทุเลา เบาบาง กลางปีซืน
ยังหยิบยื่น ช้ำใจ ไม่เคยพอ

สิ้นสงกรานต์ ผ่านผัน เธอหันจาก
เป็น.บทเรียนซ้ำซาก.ฝากไว้หนอ
ถามอีกที ปีหน้า มาจะรอ
อยู่ให้ถ่อ เท่งทึง เอาถึงตาย

รพีกาญจน์ 59

ปีหน้าคง  เคลิบเคลิ้ม  เหมือนเดิมอีก
เรื่องหลบหลีก  ปลีกลา  นั้นอย่าหมาย
พอเธอแกล้ง  หลาบจำ  ทำฟูมฟาย
ที่ผึ่งผาย  พลันหงอย  หลงคล้อยตาม

บังเอิญมี  ประสบการณ์  ผ่านมาบ้าง
ถูกทิ้งขว้าง  หลายหน  ทนวาบหวาม
เคยฮึดฮัด  ตัดพ้อ  เลิกต่อความ
พยายาม  กี่ครั้ง  ยังเหมือนเดิม

 

สุนทรวิทย์