สิ่งบางสิ่งยากแท้แม้ยามเอ่ย
เมื่อความทุกข์บุกโหมโถมไม่ยั้ง
เพียงหนึ่งครั้งพลั้งพลาดพินาศสิ้น
ใจหนึ่งใจร้องไห้คล้ายชาชิน
ความรู้สึกขาดวิ่นช้ำสิ้นดี
เหนื่อยเหลือเกินจิตใจที่แบกรับ
มากจนไม่อาจนับกลับเข้าที่
น้ำท่วมตาจนแห้ง...แล้งไม่มี
ก็แค่นี้เท่านั้นที่ฉันเป็น
สิ่งบางสิ่งยากแท้แม้ยามเอ่ย
ความคุ้นเคยที่มีกลับไม่เห็น
เรื่องบางเรื่องแสนง่าย...กลับยากเย็น
หยาดกระเซ็นความทุกข์ บุกสู่ใจ
ยิ่งหาทางแก้ปมยิ่งซมหนัก
ทุกทางล้วนถูกดักสกัดใหญ่
ไม่มีแม้เสียงสะอื้นจากภายใน
ทั้งที่มันอ่อนไหว...คล้ายสิ้นลม
ล้มทั้งยืนฝืนหยัด...หยัด ไม่อยู่
ทุกคำนึงพรั่งพรู สุดขื่นขม
คือความช้ำย้ำชัด มัดใจซม
กระทั่งฉัน นอนจม...กับน้ำตา
รพีภัทร
เมื่อความทุกข์บุกโหมโถมไม่ยั้ง
เพียงหนึ่งครั้งพลั้งพลาดพินาศสิ้น
ใจหนึ่งใจร้องไห้คล้ายชาชิน
ความรู้สึกขาดวิ่นช้ำสิ้นดี
เหนื่อยเหลือเกินจิตใจที่แบกรับ
มากจนไม่อาจนับกลับเข้าที่
น้ำท่วมตาจนแห้ง...แล้งไม่มี
ก็แค่นี้เท่านั้นที่ฉันเป็น
สิ่งบางสิ่งยากแท้แม้ยามเอ่ย
ความคุ้นเคยที่มีกลับไม่เห็น
เรื่องบางเรื่องแสนง่าย...กลับยากเย็น
หยาดกระเซ็นความทุกข์ บุกสู่ใจ
ยิ่งหาทางแก้ปมยิ่งซมหนัก
ทุกทางล้วนถูกดักสกัดใหญ่
ไม่มีแม้เสียงสะอื้นจากภายใน
ทั้งที่มันอ่อนไหว...คล้ายสิ้นลม
ล้มทั้งยืนฝืนหยัด...หยัด ไม่อยู่
ทุกคำนึงพรั่งพรู สุดขื่นขม
คือความช้ำย้ำชัด มัดใจซม
กระทั่งฉัน นอนจม...กับน้ำตา
รพีภัทร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
