Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 พฤศจิกายน 2024, 06:28:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์  (อ่าน 44735 ครั้ง)
ต้นก้ามปู
LV6 เทพบุตรกลอนประจำอำเภอ
******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 18
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 118


แสงสว่างเมื่อเต็มเจิดจ้าแล้วจักคืนพื้นที่ให้ความมืด


« เมื่อ: 20 เมษายน 2012, 09:28:AM »



๒๐ เมษายน


สีฟ้าฉาบ
กรวยเมฆเปล่งปลั่ง
สยายสายลมลงล่างครืดคราด
ตวัดฐานเมฆคล้ายหม่น
เสมือนจะโปรยฝน ณ บัดหนึ่ง
ทว่าลมร้อนมิผ่อนจาง
ใบไม้กรอบ
ร่วงหล่น
ใบหญ้าไหม้
ม้วนขนดจูบดิน
แห้งผาก
ไม่มีใครรู้รากหญ้าจะอยู่อย่างไร

มนุษย์หัวคิ้วชนกัน
หยาดเหงื่อพรูพรั่ง
จากรูขุมขนทุกคน
หรือเปล่า?

มนุษย์ร้ายใส่โลกไม่เท่ากัน
บ้างมาก บ้างน้อย
โลกคืนร้อนให้ไม่เท่ากัน
แต่คืนร้ายให้ไม่ต่างกัน

ปุยเมฆกระหยิ่มเกรียม
ดีใจด้วยนะมนุษย์
ต่อแต่นี้เจ้าจะเท่าเทียมกันทุกข์
ภัยพิบัติ

ครืนครืนครืนครืน
ครืนครืนครืนครืน
ครืนครืนครืนครืน
ครืนครืนครืนครืน


ต้นก้ามปู 2012-04-20



ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

ไม่รู้ใจ, เนิน จำราย, รพีกาญจน์, พี.พูนสุข, ยามพระอาทิตย์อัสดง, sunthornvit, รการตติ, sucklife, บูรพาท่าพระจันทร์, Music, อริญชย์

ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ความมืดมิดเมื่อถึงที่สุด แสงสว่างเพียงปลายเข็มก็เจิดจ้ากว่าหมื่นตะวัน

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s