โบราณทักรักดีนี้หามจั่ว
ถ้ารักชั่วหามเสาคงเขลาขัน
แต่พิษรักปักทรวงทุกห้วงวัน
สุดงงงันอันจั่วเสาก็เมามัว
ยามรักสมต้มผักก็มักหวาน
เพียงร้าวรานขมลิ้นจินต์สลัว
อันดวงใจเผลอไผลดั่งไกลตัว
มิหวั่นกลัวหนามรักปักอุรา
ดุจข้าวใหม่ปลามันสวรรค์ส่ง
ให้ลุ่มหลงปลงใจที่ใฝ่หา
พอข้าวบูดสุดหมองนองน้ำตา
ต้องโศกาอาดูรสูญฤดี
ถึงความรักจักทำให้ตาบอด
ไม่รู้รอดจอดจบมิหลบหนี
พร้อมบูชาหารักมาปักพลี
แม้นชีวีสิ้นค่าวิญญาครวญ
ถ้ารักชั่วหามเสาคงเขลาขัน
แต่พิษรักปักทรวงทุกห้วงวัน
สุดงงงันอันจั่วเสาก็เมามัว
ยามรักสมต้มผักก็มักหวาน
เพียงร้าวรานขมลิ้นจินต์สลัว
อันดวงใจเผลอไผลดั่งไกลตัว
มิหวั่นกลัวหนามรักปักอุรา
ดุจข้าวใหม่ปลามันสวรรค์ส่ง
ให้ลุ่มหลงปลงใจที่ใฝ่หา
พอข้าวบูดสุดหมองนองน้ำตา
ต้องโศกาอาดูรสูญฤดี
ถึงความรักจักทำให้ตาบอด
ไม่รู้รอดจอดจบมิหลบหนี
พร้อมบูชาหารักมาปักพลี
แม้นชีวีสิ้นค่าวิญญาครวญ