ประกาศไป ใช่ทาสในเรือนเบี้ย
ปล่อยให้... รวบริบกระชากหยิบฉวย
ข้าก็ศิษย์มีครู ใช่หมูในอวย
หวังจะช่วย รักษาศิลปมวยไทย
เป็นครั้งแรก ขึ้นเวที ฤดีระทึก
หวาดหวั่นเกรงคู่ศึก ก็หาไม่
ถึงกินเหล็ก กินขาง ช่างปะไร
ร่างสูงใหญ่ เท่าตึก ไม่นึกกลัว
แต่คนไทย ด้วยกัน มันเข่นฆ่า
เที่ยวกู่ก้องพารา ว่าข้าชั่ว
หวังรีดนา ทาเล้น เห็นแก่ตัว
หลงเมามัว อำนาจ บ้าบาทเงิน
ขอน้อมส่ง กำลังใจ ฝากไปถึง
ชายผู้หนึ่ง ทำหน้าที่น่าสรรเสริญ
อย่าหวั่นไหวภัยเภทา เชิดหน้าเดิน
ถ้าบังเอิญถูกจับ จะอยู่กรงกับแก
รพีกาญจน์ 59