[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รการตติ]

นกกระทุงริมคลอง "กระย่องกระแย่ง"
ยื่นปากแกว่งกวัดน้ำ "ระส่ำระสาย"
ฝูงมัจฉาแตกพลัด"กระจัดกระจาย"
ต่างแหวกว่ายกำสรด"ระทดระทม"

                       อริญชย์
                   ๑๗/๔/๒๕๕๕

ต้นรักสะบักสะบอม



วาดสวนสวยอย่างดีกะวีกะวาด
เหลือยังขาดคำหวานผสานผสม
จึงพรวนดินกันจืดพะอืดพะอม
เกือบจ่อมจมดินช่างกระด้างกระเดื่อง

ฝนลมเทเฉไฉกระไอกระอัก
เดินจมปลักเลยทุกข์กระตุกกระเตื้อง
กลัวต้นรักบอบช้ำมะลำมะเลือง
กลายเป็นเรื่องฉับพลันประพันธ์ประพนธ์

รักน่ะรักแม้เลอะกระเซอะกระเซิง
พื้นว้างเวิ้งสรรแต่งทุกแห่งทุกหน
แม้ใจนี้ร้าวรานพิการพิกล
หวังสักหนเพาะชำดูดำดูดี

แต่ต้นรักใบตวัดสะบัดสะบิ้ง
คล้ายถูกสิงใจฝันขมันขมี
ปลูกต้นรักยวนเย้ากระเซ้ากระซี้
เหมือนย่ำยีใครเขาพะเน้าพะนอ

ดูยิ่งปลูกยิ่งกร่อนกระท่อนกระแท่น
เหมือนไร้แผนเชยชิดประติดประต่อ
ทั้งที่ใจอ่อนเพลียมาเคลียมาคลอ
ยวนหยอกล้อคำนึงรำพึงรำพัน

ไม่อยากพรวนดินขมผสมผเส
ยามฝนเทปุ๋ยหกเลยผกเลยผัน
สวนปลูกกลายวิเวกเอนกอนันต์
ไร้สีสันด้อยค่าพะว้าพะวัง

จึงทำได้เพียงเพ้อเขย่อเขย่ง
ด้นบทเพลงโง่โง่พิโถ่พิถัง
กว่าฟื้นคืนสมาธิสติสตัง
ก็ภินท์พังล้มพัดกระจัดกระจาย

สวนสวยเลยเย็นเยียบระเบียบระบบ
ใจสงบเคยพร่ำระส่ำระสาย
วอนขอฝากรอยยิ้มประพิมประพาย
แม้สุดท้ายต้นรักสะบักสะบอม....



รการตติ