สาวบ้านทุ่ง มุ่งเน้น เป็นงานบ้าน
สุขสราญ บ้านทุ่ง ไม่มุ่งฝัน
ปากไม่แดง แก้มไม่ผ่อง หมองผิวพรรณ
แต่สุขสันต์ ด้วยไออุ่น เคยคุ้นมา
เคล้าละมุน หวานละไม ในใจจิต
เพียงเพ่งพิศ ชิดใกล้ ได้อิจฉา
เสนาะหู หวานล้ำ ฉ่ำวาจา
เฮ้ย!เอ็ง,ข้า, ตา,ยัย,อ้าย,กู,แก
สุขสราญ บ้านทุ่ง ไม่มุ่งฝัน
ปากไม่แดง แก้มไม่ผ่อง หมองผิวพรรณ
แต่สุขสันต์ ด้วยไออุ่น เคยคุ้นมา
เคล้าละมุน หวานละไม ในใจจิต
เพียงเพ่งพิศ ชิดใกล้ ได้อิจฉา
เสนาะหู หวานล้ำ ฉ่ำวาจา
เฮ้ย!เอ็ง,ข้า, ตา,ยัย,อ้าย,กู,แก
มิประแป้ง แต่งหน้า ข้าก็รัก
มิรู้จัก ป้อยอ ก็แยแส
มิเลิศหรู ครบครัน ฉันก็แล
ไร้ข้อแม้ ยืดยาว เหมือนชาวกรุง
ขอเพียงเอ็ง รักข้า ดังข้าบ้าง
อย่าปล่อยวาง ข้าวปลา ช่วยข้าหุง
ยามข้าเดิน ควรจะ ช่วยพยุง
เลิกเรียกลุง เปลี่ยนเรียกพี่ เท่านี้พอ
สุนทรวิทย์
มิรู้จัก ป้อยอ ก็แยแส
มิเลิศหรู ครบครัน ฉันก็แล
ไร้ข้อแม้ ยืดยาว เหมือนชาวกรุง
ขอเพียงเอ็ง รักข้า ดังข้าบ้าง
อย่าปล่อยวาง ข้าวปลา ช่วยข้าหุง
ยามข้าเดิน ควรจะ ช่วยพยุง
เลิกเรียกลุง เปลี่ยนเรียกพี่ เท่านี้พอ
สุนทรวิทย์