อยู่กับคน ที่รักเรา เท่ากับว่า
ต้องปั้นหน้า เสแสร้ง แกล้งรักเขา
ลองมองกลับ หากว่า เป็นตัวเรา
อยู่กับคน ไม่รักเจ้า เศร้าเพียงใด
อยู่กัคน ที่เรา เฝ้าใฝ่รัก
คงช้ำนัก รักเร้นเป็นเช่นไหน
อยู่แต่ตัว แต่ไกลห่าง เส้นทางใจ
ทรมานแค่ไหนให้นึกดู........
หากมิได้ ครองใจ ขอไกลจาก
แม้ลำบาก ดีกว่าต้อง หมองอดสู
หากมิรัก ยากฝืนเพียง เคียงโฉมตรู
ขอยอมอยู่..ดายเดียว...แม้นเปลี่ยวทรวง
"สุนันยา"
ต้องปั้นหน้า เสแสร้ง แกล้งรักเขา
ลองมองกลับ หากว่า เป็นตัวเรา
อยู่กับคน ไม่รักเจ้า เศร้าเพียงใด
อยู่กัคน ที่เรา เฝ้าใฝ่รัก
คงช้ำนัก รักเร้นเป็นเช่นไหน
อยู่แต่ตัว แต่ไกลห่าง เส้นทางใจ
ทรมานแค่ไหนให้นึกดู........
หากมิได้ ครองใจ ขอไกลจาก
แม้ลำบาก ดีกว่าต้อง หมองอดสู
หากมิรัก ยากฝืนเพียง เคียงโฉมตรู
ขอยอมอยู่..ดายเดียว...แม้นเปลี่ยวทรวง
"สุนันยา"
รักบัวบานซ่านอุรานิจจาเอ๋ย
ตูมใช่เลยเฉยละนะยังหวง
ใคร่ชมเชยชิดสนองสองพุ่มพวง
สะท้อนทรวงดวงใจยากไคลคลา
ถึงว่าโลภละโมบน้องสนองรับ
ยากไสขับหักเหเสน่หา
โอ้อนาถจะขาดใจอาลัยลา
หากซ้ายขวาขวัญตาขาดอนาถทรวง...
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
