คืนนี้พี่เฝ้าคอยอย่างหงอยเหงา
หรือใครเขาฟูมฟักถูกกักขัง
พี่คอยเจ้าขวัญยืนหวนคืนรัง
ทุกข์ประดังท่วมท้นจนล้นทรวง
ได้เพียงแต่มองดาวที่พราวฟ้า
ในอุราฟุ้งซ่านจนกาลล่วง
คิดถึงเจ้าเหลือเกินไยเมินดวง
หรือพุ่มพวงลืมคำก่อนอำลา
ไหนว่าจะไม่ลืมวันดื่มด่ำ
ไหนว่าจะจดจำพร่ำเรียกหา
ไหนว่าจะหวนคืนผืนท้องนา
ไหนว่าจะกลับมารักษาใจ
คืนนี้พี่คอยเจ้าอย่างเศร้าสร้อย
โถ เนื้อกลอยไม่คิดมาชิดใกล้
หรือเจ้านั้นหมดเยื่อไม่เหลือใย
คงลืมคนชื่อไพร ยามไกลกัน
“ไพร พนาวัลย์”
บ่อยากเป็น คนดี ที่อ้ายลืม
บ่อยากยืม แฟนเขา เข้ามากั้น
ทิ้งหญิงไป ใยมา อ้อนรำพัน
บ่สำคัญ เท่าแฟนใหม่ อ้ายคนดี
..บ่อยากเป็น คนดี ที่อ้ายฮัก
ใจเจ็บหนัก อ้ายไพร รู้ไหมนี่
เฝ้าคอยรอ อ้ายกลับ นับนานปี
ขอเลิกเป็น คนดี ที่อ้ายบ่ฮัก...
..ตะละแม่..กุสุมา..
หรือใครเขาฟูมฟักถูกกักขัง
พี่คอยเจ้าขวัญยืนหวนคืนรัง
ทุกข์ประดังท่วมท้นจนล้นทรวง
ได้เพียงแต่มองดาวที่พราวฟ้า
ในอุราฟุ้งซ่านจนกาลล่วง
คิดถึงเจ้าเหลือเกินไยเมินดวง
หรือพุ่มพวงลืมคำก่อนอำลา
ไหนว่าจะไม่ลืมวันดื่มด่ำ
ไหนว่าจะจดจำพร่ำเรียกหา
ไหนว่าจะหวนคืนผืนท้องนา
ไหนว่าจะกลับมารักษาใจ
คืนนี้พี่คอยเจ้าอย่างเศร้าสร้อย
โถ เนื้อกลอยไม่คิดมาชิดใกล้
หรือเจ้านั้นหมดเยื่อไม่เหลือใย
คงลืมคนชื่อไพร ยามไกลกัน
“ไพร พนาวัลย์”
บ่อยากเป็น คนดี ที่อ้ายลืม
บ่อยากยืม แฟนเขา เข้ามากั้น
ทิ้งหญิงไป ใยมา อ้อนรำพัน
บ่สำคัญ เท่าแฟนใหม่ อ้ายคนดี
..บ่อยากเป็น คนดี ที่อ้ายฮัก
ใจเจ็บหนัก อ้ายไพร รู้ไหมนี่
เฝ้าคอยรอ อ้ายกลับ นับนานปี
ขอเลิกเป็น คนดี ที่อ้ายบ่ฮัก...
..ตะละแม่..กุสุมา..
อยากกลับมาเคียงใกล้ใจจะขาด
น่าอนาจจิตตกนั่งอกหัก
คิดถึงน้องคนดีที่เอ่ยทัก
ดั่งถูกกักบริเวณไม่เว้นวาง
จงเป็นคนอย่างนี้ที่เคยรัก
มอบใจภักดิ์เพียงน้องอย่าหมองหมาง
พี่รักจริงจากใจไม่จืดจาง
ไม่อำพรางพูดพล่ามหรอกทรามเชย
แม้นเป็นบุญกุศลคงดลช่วย
พบคนสวยร่วมเรียงเคียงเขนย
ร่วมทำบุญไหว้พระคงเสบย
ดั่งคุ้นเคยร่วมชาติมิคลาดคลา
“ไพร พนาวัลย์”