โลกของฉัน..สีดำ
นรกหรือ สวรรค์ ที่บรรเจิด
ส่งฉันเกิด ราตรี ที่สดใส
ประดับดวง ดารา นภาลัย
รอบทั่วไป พิลาส อากาศเย็น
รับไออุ่น ระทวย ด้วยความรัก
เฝ้าฟูมฟัก สอนรู้ ได้ดูเห็น
หิวมีกิน อาบใช้ ไร้ลำเค็ญ
อยากจะเป็น เช่นนั้น มิผันแปร
เมื่่อชะตา ของฉัน เกิดวันเสาร์
ดีแรกเยาว์ รุ่นกลาย ร้ายย่ำแย่
พบลำบาก ยากจน คนรังแก
จวบชแร เกรอะกรัง ยังจาบัลย์
ถูกทอดทิ้ง เดียวดาย กายเงียบเหงา
นั่งจับเจ่า มองโลก อย่างโศกศัลย์
ประคองจิต หายใจ ไปวันวัน
ความสุขนั้น อย่างไร ไม่เคยมี
ถึงเที่ยวท่อง ละอองถ้ำ น้ำตกป่า
ยลผกา อบอวล ในสวนศรี
แค่ชั่วครู่ ใช่นาน ซ่านฤดี
กลับทวี ตรอมตรม ขมถักทอ
คงคืนวัน ฉันแน่ ไร้แลรัก
จะนานซัก เท่าใด ช้ำใจหนอ
ร้อยพันหมื่น ยืนร่าง อย่างคนรอ
เปลี่ยน พ.ศ. รักมี ล้วนสีดำ
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
