ได้แต่เพ้อ เพ้อไป ยามใจหม่น
เฝ้านั่งบ่น คร่ำเคร่ง เล็งอักษร
แล้วเอ่ยเอื้อน อ้อนไป ในบทกลอน
มาแอบออน น้อยนิด ประดิษฐ์กานท์
ถึงคนไกล สุดหล้า ฟ้าเขาเขียว
บอกว่ารัก จริงเชียว ช่วยสื่อสาร
ความรักฉัน ฝังแน่น แสนทรมาน
ฝากลมผ่าน ไปถึงเธอ เห้อ!.ใครกัน
เฝ้านั่งบ่น คร่ำเคร่ง เล็งอักษร
แล้วเอ่ยเอื้อน อ้อนไป ในบทกลอน
มาแอบออน น้อยนิด ประดิษฐ์กานท์
ถึงคนไกล สุดหล้า ฟ้าเขาเขียว
บอกว่ารัก จริงเชียว ช่วยสื่อสาร
ความรักฉัน ฝังแน่น แสนทรมาน
ฝากลมผ่าน ไปถึงเธอ เห้อ!.ใครกัน
หากไม่รู้ เป็นใคร ที่ใฝ่ถึง
คงเป็นหนึ่ง คนที่ มีในฝัน
ลมรำเพยเผยพร่ำ ร้อยรำพัน
ว่าคนนั้น นั่นไง ที่ปลายฟ้า
ส่งลำนำคำกลอน ไปอ้อนบอก
ว่ารักดอก จึงเพ้อ ละเมอหา
เฝ้าแต่คอย คนดี นี้เรื่อยมา
ปรารถนา พาพบ ประสบจริง..
"สุนันยา"
คงเป็นหนึ่ง คนที่ มีในฝัน
ลมรำเพยเผยพร่ำ ร้อยรำพัน
ว่าคนนั้น นั่นไง ที่ปลายฟ้า
ส่งลำนำคำกลอน ไปอ้อนบอก
ว่ารักดอก จึงเพ้อ ละเมอหา
เฝ้าแต่คอย คนดี นี้เรื่อยมา
ปรารถนา พาพบ ประสบจริง..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
