โลกของฉันนั้นสีม่วง
โลกสีม่วงนั้นหรือคืออกหัก
ถูกความรักปั่นป่วนจนหวนไห้
โลกสวยสีสมชมพูดูเปลี่ยนไป
แผลช้ำในหมักหมมจนตรมตรอม
โลกสีม่วงของฉันในวันนี้
จึงคงมีเพียงฝันนั้นหล่อหลอม
ไม่อยากเจอความจริงสิ่งจอมปลอม
กลัวมาย้อมสีสันให้ฝันคลาย
จะขออยู่ในโลกแห่งความฝัน
จะผูกพันเพียงเงาพอเศร้าหาย
จะรับรู้ผู้เดียวยามเปลี่ยวดาย
จะรักง่ายถ่ายเทอย่างเรรวน
เพราะเคยรักปักจิตสนิทแน่น
ถูกตอบแทนชาชินดั่งดินร่วน
เฝ้าทุ่มเทสุดใจไม่เซซวน
ทุกสิ่งล้วนเป็นลม ต้องซมซาน
ฉันจึงรักสีม่วงไม่ลวงหลอก
แม้ช้ำชอกเพียงใดไม่ฟุ้งซ่าน
ก็จะขอสู้ทนไม่บนบาน
ใจแหลกรานช่างมันฉันไม่แคร์
“ไพร พนาวัลย์”
โลกสีม่วง นั่นหรือ คืออกหัก
ไม่รู้จัก หรอกหนอ เพราะรักแน่
แม้นรักใคร ให้หมด ทั้งดวงแด
สิ่งตอบแทน คือรักแท้ มอบแก่กัน
จะไปอยู่ ทำไม โลกสีม่วง
ฉันนี้ห่วง ยิ่งนัก จักโศกศัลย์
นอนระทม ตรมจิต คิดจาบัลย์
ไม่มีวัน รื่นรมย์ สมอุรา
โลกความฝัน เหมือนกัน อย่าไปอยู่
มันหดหู่ เหลือเกิน เดินก้มหน้า
ควรจะตื่น จากฝัน หวั่นใดนา
วันเวลา พาสุข หมดทุกข์ใจ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
