เขาสาดน้ำ ฉ่ำชื่น ระรื่นนัก
คิดแล้วชัก หงุดหงิด จิตถลำ
จะถามหา ทำไม ให้ชอกช้ำ
ถามตอกย้ำ อยู่ได้ ให้ระอา
แม่กานดา ที่ถาม ตามบอกเล่า
เขานั้นเข้า ห้องหอ มิรอท่า
ด้วยเขารัก ทหาร ที่ผ่านมา
งานวิวาห์ ใกล้ถึง จึงบอกกัน
จะคอยเขา หรือเปล่า เล่าเธอจ๋า
ตัดใจลา ดีไหม ไร้สุขสันต์
มองหาใหม่ ตอนนี้ ก็ยังทัน
อย่าได้หวั่น หวามไหว จงใคร่ครวญ
จะคอยดาม ฤทัย ไม่ให้เฉา
จะคอยเฝ้า เอาใจ มิให้หวน
แม้แก่เฒ่า เพียงใด ไม่เรรวน
จักชื่นชวน รักแนบ แอบอุ่นกาย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
