ได้แต่คอย เขียนคำลำนำอ้อน
ระบายวาง ทางกลอน ตอนใจเหงา
เพียงดายเดียว เปลี่ยวจิต พิษซึมเซา
คนเคยบอก รักเรา เขาเรรวน
ได้แต่คอย เขียนคำ ลำนำฝาก
ดุจเขาพราก จากไกล จึงไห้หวน
ทั้งที่มอง เห็นอยู่ คนคู่ควร
กลับทิ้งนวล หวนไห้ ดวงใจตรม
ได้แต่คอย เขียนคำ ลำนำโศก
ดุจอยู่โลก เดียวดาย ให้ขื่นขม
วางอักษร กลอนเคล้า เศร้าระทม
ด้วยสุดข่ม อาลัย เหมือนไกลกัน
ได้แต่คอย เขียนคำ ลำนำบอก
ฝากรักออก จากห้วง ดวงใจฉัน
แม้นกาลผัน ผ่านไป ให้นานวัน
ยังคงมั่น รักเดียว มิเหลียวใคร....
“สุนันยา”