พระจันทร์ข้าใครอย่าแตะ . . . กระต่ายกระแดะมันต้องตาย
พิโยคนางห่างเหินจากเนินรัก
ปรปักษ์ปมเหงาเข้าแทงอก
หนาวอุราอาลัยใจระทก
ตาวันตกอกเปลี่ยวพลันเสียวทรวง
ยามราตรีมีดาวขึ้นพราวแสง
แต่ดินแยกแตกระแหงแล้งคนห่วง
เจ้าอยู่ไหนใจหาสุดาดวง
ข้างบนสรวงห้วงฟ้าหรือว่าไร
พระจันทร์ฉายปลายหาศเพียงมาศผ่อง
ดุจเนื้อน้องนิ่มนวลชวนหลงใหล
โอ้ยลโสมโทมนัสอึดอัดใจ
นั่งหม่นหมองร้องไห้ไร้น้ำตา
หากเปรียบเจ้าแจ่มเล่ห์บนเวหน
คงทุกข์ทนผลเสน่ห์บนเวหา
กระต่ายน้อยคอยยวนนวลยุพา
แต่พี่ยาว่ากวนนวลยุพิน
จึงอิจฉาตาร้อนระอุหมาย
ฆ่ากระต่ายตายห่างนางโฉมฉิน
กล่าวโทษทัณฑ์จันทรามากลั้วดิน
จนวันสิ้นสาปหายกระต่ายเลือน
พิโยคนางห่างเหินจากเนินรัก
ปรปักษ์ปมเหงาเข้าแทงอก
หนาวอุราอาลัยใจระทก
ตาวันตกอกเปลี่ยวพลันเสียวทรวง
ยามราตรีมีดาวขึ้นพราวแสง
แต่ดินแยกแตกระแหงแล้งคนห่วง
เจ้าอยู่ไหนใจหาสุดาดวง
ข้างบนสรวงห้วงฟ้าหรือว่าไร
พระจันทร์ฉายปลายหาศเพียงมาศผ่อง
ดุจเนื้อน้องนิ่มนวลชวนหลงใหล
โอ้ยลโสมโทมนัสอึดอัดใจ
นั่งหม่นหมองร้องไห้ไร้น้ำตา
หากเปรียบเจ้าแจ่มเล่ห์บนเวหน
คงทุกข์ทนผลเสน่ห์บนเวหา
กระต่ายน้อยคอยยวนนวลยุพา
แต่พี่ยาว่ากวนนวลยุพิน
จึงอิจฉาตาร้อนระอุหมาย
ฆ่ากระต่ายตายห่างนางโฉมฉิน
กล่าวโทษทัณฑ์จันทรามากลั้วดิน
จนวันสิ้นสาปหายกระต่ายเลือน
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
