หากบัวเฉาเฝ้าแล้งน้ำแห้งคอด
บัวชูยอดอยู่นั้นพลันไหวหวั่น
แดดแผดเผาเงาหมดมิบดกั้น
บึงบัวนั้นพลันตายมลายไป
แจวเรือไปในหนองเหงื่อนองหน้า
เก็บบัวมาบูชาพระอุระใส
บัวนั้นสิจะหมดหดหู่ใจ
แล้วเมื่อไหร่บึงบัวจะแย้มสราญ
ดูหนองน้ำ..น้ำตารินลาไหล
แลดอกใบบัวแล้วหน้าแคล้วขาน
"เหตุไฉนไยบึงบัวถึงไม่บาน
จะอีกนานแค่ไหนใจยังรอ"
บัวบานชวน สิเนหะ ปฏิพัทธ์
ถูกบั่นตัด จากแหล่ง สุดแข็งข้อ
ความงดงาม นำภัย ให้ค้ำคอ
คนจดจ่อ รอคร่า ด้วยอารมณ์
อิสตรี เปรียบบัว ที่ยั้วเยี้ย
ชายกล่อมเกลี้ย เพียงหมาย ได้สุขสม
สตรีเผลอ ปล่อยกาย ให้เชยชม
อาจตรอมตรม ชอกช้ำ เพราะน้ำมือ
สุนทรวิทย์
ถูกบั่นตัด จากแหล่ง สุดแข็งข้อ
ความงดงาม นำภัย ให้ค้ำคอ
คนจดจ่อ รอคร่า ด้วยอารมณ์
อิสตรี เปรียบบัว ที่ยั้วเยี้ย
ชายกล่อมเกลี้ย เพียงหมาย ได้สุขสม
สตรีเผลอ ปล่อยกาย ให้เชยชม
อาจตรอมตรม ชอกช้ำ เพราะน้ำมือ
สุนทรวิทย์