หากบัวเฉาเฝ้าแล้งน้ำแห้งขอด
บัวชูยอดอยู่นั้นพลันไหวหวั่น
แดดแผดเผาเงาไม้ไม่แบ่งปัน
มาบดบังบัวนั้นจะตายไป
แจวเรือไปในหนองเหงื่อนองหน้า
เก็บบัวมาบูชาพระอุระใส
บัวนั้นสิจะหมดหดหู่ใจ
แล้วเมื่อไหร่บึงบัวจะแย้มสราญ
ดูหนองน้ำ..น้ำตารินลาไหล
แลดอกใบบัวแล้วหน้าแคล้วขาน
"เหตุไฉนไยบึงบัวถึงไม่บาน
จะอีกนานแค่ไหนใจยังรอ"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
