ทุกท่วงทำนองแห่งราตรี
ปะปนเมฆหมอกพัดวี ด้วยความห่วงหา
เมื่อสายลมแห่งความเหงา กระซิบเบาเบายามมีน้ำตา
ส่งข้ามถึงอีกฝั่งของนภา. . .อยากให้รู้ว่าห่วงหา. . .คิดถึงคนบนฟ้า แทบขาดใจ
แหงนมองดาวดวงเก่าของเราบ้าง
บนคืนที่โปรยน้ำค้างแสนอ้างว้างและหวั่นไหว
เราอยู่คนละฟ้า. . .ที่ที่การเยียวยาไม่อาจข้ามไป
บนรอยต่อของความห่างไกล. . .ฉันมีกำลังส่งรักไหวแค่ครึ่งทาง
ปะปนเมฆหมอกพัดวี ด้วยความห่วงหา
เมื่อสายลมแห่งความเหงา กระซิบเบาเบายามมีน้ำตา
ส่งข้ามถึงอีกฝั่งของนภา. . .อยากให้รู้ว่าห่วงหา. . .คิดถึงคนบนฟ้า แทบขาดใจ
แหงนมองดาวดวงเก่าของเราบ้าง
บนคืนที่โปรยน้ำค้างแสนอ้างว้างและหวั่นไหว
เราอยู่คนละฟ้า. . .ที่ที่การเยียวยาไม่อาจข้ามไป
บนรอยต่อของความห่างไกล. . .ฉันมีกำลังส่งรักไหวแค่ครึ่งทาง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
