บ้านสวนเรา ตอนนี้ ที่หงอยเหงา
พี่น้องเรา ย้ายแยก แตกสาขา
ไม่ได้มา ทำสวน ชวนระอา
เมื่อน้ำมา พืชผลหมด สลดใจ
ฉันเป็นอีก หนึ่งในนั้น ผันชีวิต
มาลิขิต ตนเอง บรรเลงใฝ่
ชีวิตเดี่ยว ดั้นด้น สู้ทนไป
โลกออนไลน์ ทางเลือกใหม่ ใจเลือกเดิน
บริการ ว่องไว ให้กับเด็ก
ถูกสเปค หนักหนา พาสรรเสริญ
เนตกว้างไกล ไปล้ำ ซ้ำเจริญ
พอเพลิดเพลิน สุขใจ ในวงจร
ไม่เคยลืม ผืนดิน ถิ่นที่อยู่
ยังควรคู่ รู้ถูกผิด มิคิดถอน
รอสักนิด ยังคิดคืน มิคลายคลอน
ยังอาวรณ์ ตอนอยู่สวน มิด่วนลืม
พี่น้องเรา ย้ายแยก แตกสาขา
ไม่ได้มา ทำสวน ชวนระอา
เมื่อน้ำมา พืชผลหมด สลดใจ
ฉันเป็นอีก หนึ่งในนั้น ผันชีวิต
มาลิขิต ตนเอง บรรเลงใฝ่
ชีวิตเดี่ยว ดั้นด้น สู้ทนไป
โลกออนไลน์ ทางเลือกใหม่ ใจเลือกเดิน
บริการ ว่องไว ให้กับเด็ก
ถูกสเปค หนักหนา พาสรรเสริญ
เนตกว้างไกล ไปล้ำ ซ้ำเจริญ
พอเพลิดเพลิน สุขใจ ในวงจร
ไม่เคยลืม ผืนดิน ถิ่นที่อยู่
ยังควรคู่ รู้ถูกผิด มิคิดถอน
รอสักนิด ยังคิดคืน มิคลายคลอน
ยังอาวรณ์ ตอนอยู่สวน มิด่วนลืม
[imghttp://i154.photobucket.com/albums/s248/nbee_piz/cartoon2/set2/NB149.gif[/img]
อยู่บ้านสวน สอยขนุน ใจครุ่นคิด ถึงมิ่งมิตร ชิดใกล้ ไม่หายปลื้ม
นานวันจาก พรากลา ท่าจะลืม
เคยหยิบยืม ยื่นข้าวปลา แลกอาหาร
เห็นมะม่วงพวงน้อยฝั่งขะโน้น
หญ้าปรกโคนเพลี้ยลงพลอยสงสาร
รีบเถิดหนา“ซาซี”รี่กลับบ้าน
ชลประทานก็เสร็จแล้วนะแก้วตา
มาช่วยกันผันน้ำทดข้ามสวน
ค่อยใคร่ครวญปลูกฝรั่งเป็นฝั่งฝา
ลืมให้สิ้นถิ่นแคว้นแดนมายา
แล้วกลับมาซบดินถิ่นนี้เถอะ
เนิน จำราย