กลอนของฉัน...
เขียนทุกวัน ตามใจ ได้มั่นหมาย
บางทีคำ พริ้วพาน อ่านสบาย
ประชดร้าย ด่าทอ รักก็มี
เศร้าซึมเหงา ผิดหวัง ชังร้องไห้
แสร้งบ้าใบ้ จบลง นอนโรงศรี(ธัญญา)
ประสบการณ์ ผ่านไป ในพงพี
ทำหน้าที่ สอนเด็ก เล็กเป็นครู
หวาดวิตก วอนฝัน ขันพิลึก
สร้างรู้สึก อิงนิทาน ให้หลานรู้
ทำนาสวน ประสม งมปลาปู
ค้าขายอยู่ ประจำ นำสังคม
เอาพระวัด งัดธัมมะ มาขยาย
เอาเลวร้าย ซาตาน รานถล่ม
กล่าวเชิดชู คนดี ที่นิยม
กล่าวชื่นชม ยายผัน ผู้พอเพียง
โห่เฮฮา ลามก จกเปรต
เสาะสาเหตุ ให้เขา เอาขึ้นเขียง
เขียนเปื่อยเปื่อย เรื่อยเรื่อย มาเรียงเรียง
อกเอนเอียง น้องเพื่อน ถูกเฉือนตอน
กลอนของฉัน...
ไม่ประกวด ประขัน ประขอน
ออกสะเปะ สะปะ สะปอน
แน่นอน เพ้อพล่าม ตามอารมณ์
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
