.jpg)
ป่านนี้อาจารย์วันเนาว์คงเกษียณอายุราชการไปแล้วมั้ง
สมัยเรียนอาจารย์มีภาพประทับใจคือ เป็นสาวมั่น สวมต่างหูคู่เบ้อเริ่มไม่เกรงใจสาวน้อยทั้งหลายสักนิด
วาจาฉะฉาน แถมงานกลอนไม่น้อยหน้าใคร
"รอยทราย" ผลงานของอาจารย์เป็นตัวอย่างกลบทที่คุณงายพกติดตัว
ย้ายบ้านกี่หนก็ไม่ยอมให้หาย
นานๆ จะเห็นชื่ออาจารย์สักที
ขอรำพึงรำพันถึงสักหน่อยเถอะ
คารวะครูวันเนาว์เนาอักษร. สำนวนกลอนเคยสดับประทับจิต
เดินตามรอยร้อยครรโลงโคลงโลกนิติ สุภาษิตพระร่วงห่วงจารึก
ฉายบทกลอนสะท้อนธรรมชี้นำชาติ. สุขสะอาดสงบนิ่งยิ่งรู้สึก
ยุวชนทั้งหลายได้สำนึก. รู้ฝนฝึกความดีมีในตน
ช่อศรีตรังสะพรั่งบานทุกก้านกิ่ง. เป็นขวัญมิ่งแม่ครูอยู่ทุกหน
ประดับรูสะมิแลแผ่มณฑล. ประทับบนใจศิษย์นิจนิรันดร์.
ด้วยจิตคารวะในผลงาน
๑๐. เมษายน. ๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
