หากฉันคล้ายส้วมสร้างกำลังเอี่ยม
เธอเท่าเทียมคนปวดขี้มิทนไหว
แม้ฉันจะต้อยต่ำสักเพียงใด
ก็เชิญสาแก่ใจอารมณ์เธอ
ฉันรับได้ใช่ไหมที่เธอคิด
แต่บางครั้งก็เบียนบิดใช่เพียงเผลอ
เป็นตอไม้เสี้ยมแหลมเชียวนะเออ
สุดแต่เธอใคร่ครวญและคำนึง
ฉันอาจเป็นบางอย่างต่างๆสิ้น
เมื่อโรยราราคินเธอนึกถึง
เหมือนหมอนข้างขึ้นราเคยตราตรึง
ที่เธอคอยบึ้งตึงในผ่านมา
ฉันจะเป็นอะไรไม่สำคัญ
ที่นอกจากเธอนั้นใฝ่ฝันหา
เป็นทุกสิ่งในโลกนี้มีราคา
ยังดีกว่าเป็นบางอย่างเธอหมางเมิน
เธอเท่าเทียมคนปวดขี้มิทนไหว
แม้ฉันจะต้อยต่ำสักเพียงใด
ก็เชิญสาแก่ใจอารมณ์เธอ
ฉันรับได้ใช่ไหมที่เธอคิด
แต่บางครั้งก็เบียนบิดใช่เพียงเผลอ
เป็นตอไม้เสี้ยมแหลมเชียวนะเออ
สุดแต่เธอใคร่ครวญและคำนึง
ฉันอาจเป็นบางอย่างต่างๆสิ้น
เมื่อโรยราราคินเธอนึกถึง
เหมือนหมอนข้างขึ้นราเคยตราตรึง
ที่เธอคอยบึ้งตึงในผ่านมา
ฉันจะเป็นอะไรไม่สำคัญ
ที่นอกจากเธอนั้นใฝ่ฝันหา
เป็นทุกสิ่งในโลกนี้มีราคา
ยังดีกว่าเป็นบางอย่างเธอหมางเมิน