.jpg)
๐ ทุกๆครั้ง..ที่ข้าพเจ้าเขียนกลอน
มันคือการพักผ่อน...ของก้อนสมอง
ที่..ไม่ต้องคร่ำเคร่งเร่งไว..หรือ..รีบไตร่ตรอง
เพียงแค่การเหม่อมอง..มองไปเรื่อยๆ....และเอื่อยๆไป
๐ไม่เคยสน..เคยสับ..กับคนอื่น
สนแต่เพียงมันจะกลมกลืน...กับเขาไหม
จะวัด..หรือวา..หรือศอก..หรือคอกพนักใด
ก็เดินได้...ดุ่มเดี่ยว...เที่ยวดอมดู
๐ จับคำนี้มาโยง..มาย่อต่อคำนั้น
หยิบประโยค...เพ้อๆฝันๆมาปั่น..มาปัดมาขัดถู
วางเรียงเรียง..เชื่อมเชื่อมแชะชัด..จัดละอองอณู
พร้อมกระดาษทิชชูซับน้ำลาย..ตั้งหลายที
๐ อ่านไปหัวเราะไป..ยิ้ม..ก็ยิ้มไป
ข้าพเจ้ามีความสุขในใจ..ก็ตรงนี้
สุขตรงที่ไม่ต้อง..แข่งขันตะบั้นตี
เหมือนวิถีอาชีพ..ที่..จะต้องรีบ..รีบ..และก็รีบทำ
๐ถูกก็มี..ผิดก็มาก...กระดากก็บ่อย
หลายๆถ้อย..อ่านทวน..ยังชอบหวนกลับมาขำ
เฉพาะกลอนของตัวเองน่ะ..ที่กลับมาหัวเราะเป็นประจำ
ส่วนกลอนของท่านอื่นนั้นเลิศล้ำ...ขอคำนับ
๐นี่แหละคือ...ความสุขของข้าพเจ้า
ถึงไม่ได้กินน้ำลงน้ำเหล้า..แต่ก็มึน!!..เมากับ
ศัพท์คารมต้มทอด...แกงยอดอร่อยเหลือคณานับ
พร้อมพร้อมกับการหลับ..ตาหล่อๆแล้วเอนกาย..ด้วย..ตามสบายพัก!
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
