การเขียนกลอนก็เป็นหนึ่งสมมุติ
เรื่องที่สุดยากแท้จะหยั่งถึง
ทุกสิ่งอย่างในโลกนี้ที่มีจึง
ได้แค่พึงตัดก่อต่อตามทาง
ย้อนดูตัวของตนคนที่ใช่
ไม่ไปใหนเตรียมพร้อมน้อมสะสาง
ยังวนเวียนเปลี่ยนไปตามที่วาง
มีร้อนบ้างหนาวบ้างอ้างว้างมี
วาทะศิลป์สรรสร้างด้านงานเขียน
สลับเปลี่ยนจินตนาพาสุขขี
ได้ทุกรสทุกส่วนล้วนมากมี
ถักวลีร้อยโคลงกล่อมน้อมรับเตือน
ถ้อยคำใดบางที่ก็มีพลาด
แต่ไม่อาจฝืนกฏบทที่เขียน
ว่าไปตามบทเก่าเท่าที่เรียน
ด้วยใจเพียรสรรสร้างมิวางวาย
บางถ้อยคำนำมาว่าตามบท
มีทั้งลดเลี้ยวลอดสอดความหมาย
บ้างเก็บนำคำถักรักไม่คลาย
สื่อความหมายจากจิตคิดวลี
บางบทว่ากันไปตามใจคิด
ไม่เคยติดต้องใครให้หมองศรี
ร้อยคำเก็บมาเล่าเท่าที่มี
รวมวาทีบรรจงถักรักด้วยใจ....
เรื่องนี้ที่เคยเขียน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
