แม้นเพียงฝันนั้นโซมชโลมทิพย์
แค่ดื่มจิบพริบพลันอกสั่นไหว
หอมประทิ่นกลิ่นกรุ่นละมุนใจ
ซาบฤทัยไห้หวนรัญจวนจำ
จนยากลืมดื่มด่ำกว่าซ้ำสอง
ดุจลอยฟ่องล่องฟ้าอุราถลำ
แจ้วจำเรียงเพียงแผ่วแว่วลำนำ
บทเพลงพร่ำรำพันบรรเลงครวญ
โอ้อกเอยเชยชื่นรื่นถวิล
ทิพย์เทพินทร์กลิ่นร่ำให้กำสรวล
สุคนธาฟ้าฝันกลิ่นรัญจวน
ซึ้งอบอวลนวลเนื้อหอมเจือจันทน์
จนอุษาฟ้าสางสว่างภพ
จึงจรจบจากจิตต์นิมิตฝัน
สุดเสียดายสายสวาทสิ้นขาดพลัน
เมื่อไรกันนั้นคืนสะอื้นครวญ...
บูรพาท่าพระจันทร์
แสนสดชื่นรื่นรมย์สุขสมหวัง
ในภวังค์เคียงนางอยู่กลางสวน
หอมประทินกลิ่นกรุ่นละมุนนวล
ช่างเย้ายวนความรักสลักใจ
ครั้นพอตื่นขึ้นมาอุราหมอง
รักลอยล่องแค่ฝันนั่นไฉน
พบความจริงยิ่งเศร้าเหงาฤทัย
พบทรามวัยจากฝันแค่นั้นเอง
ในภวังค์เคียงนางอยู่กลางสวน
หอมประทินกลิ่นกรุ่นละมุนนวล
ช่างเย้ายวนความรักสลักใจ
ครั้นพอตื่นขึ้นมาอุราหมอง
รักลอยล่องแค่ฝันนั่นไฉน
พบความจริงยิ่งเศร้าเหงาฤทัย
พบทรามวัยจากฝันแค่นั้นเอง