ผู้แต่ง : ปราชญ์ศรีกวีน้อย
ฝนพรำเพียง ตีไอ ให้ดินหอม
เพียงดมดอม คิดถึงกลิ่น ดินสยาม
ธรรมชาติ เลื่อนปิดหาว ดาวเดือนงาม
คล้ายฉุดถาม ว่ายิ้มไทย ไปไหนฤๅ
มองจากโลก ของอีกมุม ในมุมใหม่
ว่ายิ้มไทย สวมหน้า มายิ้มหรือ
ยิ้มเก่าก่อน จากดวงแด แค่คำลือ
เหลือแค่ชื่อ ยิ้มสยาม งามอย่างไทย
ปลุกสำนึก ซ่อนผลึก ใต้ตึกสูง
หยุดชักจูง การแข่งขัน นั่นไฉน
มายิ้มรับ ผองเพื่อน อย่าเลือนไป
บรรจงแจก รักษ์ไว้ ให้โลกดู
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
