เรื่องคุยโว โอ้อวด ฉันปวดเศียร
พานวิงเวียน จะอ้วก พวกผู้บ่าว
โชว์ของดี ปืนนั้น ท่านใหญ่ยาว
พอถึงคราว ชักพูด สุดยากเดา
มีงวงช้าง บางใคร ยาวหลายฟุต
มาสะดุด กำไม่มิด คิดแล้วเศร้า
หนุ่มบ้านกลอน ขี้โอ่ โม้ไม่เบา
ลีลาเก่า ไม้แก่ แย่เต็มที
พันทอง
พันยังอ่อน ประสบการณ์ ประมาณพลาด
มิสามารถ เข้าใจ ได้ถ้วนถี่
อันปืนผา-หน้าไม้ ชายชาตรี
นั้นย่อมมี ความแปลก แตกต่างไป
อย่างตัวพี่ สมญา ว่า"บิ๊กเบิ้ม"
เบ่อเริ่มเทิ่ม เหลือแหล่ มาแต่ไหน
มิอยากกล่าว คุยโว โอ่ผู้ใด
กลัวตกใจ ฟุ้งซ่าน ทั้งบ้านกลอน
สุนทรวิทย์
มิสามารถ เข้าใจ ได้ถ้วนถี่
อันปืนผา-หน้าไม้ ชายชาตรี
นั้นย่อมมี ความแปลก แตกต่างไป
อย่างตัวพี่ สมญา ว่า"บิ๊กเบิ้ม"
เบ่อเริ่มเทิ่ม เหลือแหล่ มาแต่ไหน
มิอยากกล่าว คุยโว โอ่ผู้ใด
กลัวตกใจ ฟุ้งซ่าน ทั้งบ้านกลอน
สุนทรวิทย์
ก็เข้าใจ อะนะ ว่ามีน้อย
เลยต้องคอย อวดโอ้ โชว์ไว้ก่อน
ได้ข่าวว่า สุนทรวิทย์ จิตร้าวรอน
เพราะอาทร เรื่องนกเขา เศร้าใจจัง
เห็นมีกิ๊ก ของป๋า มาขานบอก
นกกระจอก มิกินน้ำ ด่าตามหลัง
ยังมีหน้า มาคุยโต โวเสียงดัง
คงสิ้นหวัง หมดท่า นกข้าตาย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
