โอ้ชะตาฟ้าสร้างเส้นทางไว้
ให้สองเราต้องไกลสุดใฝ่ฝัน
พรมลิขิตผิดเพี้ยนเวียนงงงัน
ต้องมีอันพลัดพรากจำจากจร
ความรักเอยเคยหวานมานานเนิ่น
เคยร่วมเดินเคียงคู่อยู่เมื่อก่อน
ดั่งเป็นเงาเคล้าคลอหนอบังอร
ผ่านหนาวร้อนหลายฝนรักล้นทรวง
สิ้นสลายกลายกลับลาลับแล้ว
โอ้น้องแก้วคนดีที่ห่วงหวง
เมื่อชะตาฟ้าสั่งหยุดทั้งปวง
สุดาดวงต้องแยกแตกเส้นทาง
ให้สองเราต้องไกลสุดใฝ่ฝัน
พรมลิขิตผิดเพี้ยนเวียนงงงัน
ต้องมีอันพลัดพรากจำจากจร
ความรักเอยเคยหวานมานานเนิ่น
เคยร่วมเดินเคียงคู่อยู่เมื่อก่อน
ดั่งเป็นเงาเคล้าคลอหนอบังอร
ผ่านหนาวร้อนหลายฝนรักล้นทรวง
สิ้นสลายกลายกลับลาลับแล้ว
โอ้น้องแก้วคนดีที่ห่วงหวง
เมื่อชะตาฟ้าสั่งหยุดทั้งปวง
สุดาดวงต้องแยกแตกเส้นทาง
ทางเราสองน้องพี่ถึงทีสิ้น
ดั่งแยกดินผินฟ้าให้ราร้าง
แยกน้ำปลาราพรากให้จากจาง
แยกพยัคฆาราไพรกว้างจำห่างกัน
เพียงหวังปองน้องนวลได้หวนกลับ
จะรอรับนับนาทีฤดีผัน
แม้นานเนิ่นเกินปีหรือกี่วัน
จะรอฝันนั้นเป็นจริงรับหญิงคืน...
บูรพาท่าพระจันทร์
โชคชะตาชีวิตลิขิตให้
สองเราไกลตัดขาดมิอาจฝืน
ยินยอมรับกับกรรมสุดกล้ำกลืน
แสนขมขื่นระทมตรอมตรมจินต์
เฝ้ารอคอยสลดดูหมดหวัง
ใจภินท์พังนานเนาเจ้าผกผิน
จักรักกันสัญญาชั่วฟ้าดิน
มาสูญสิ้นดับลงตรงชะตา
สองเราไกลตัดขาดมิอาจฝืน
ยินยอมรับกับกรรมสุดกล้ำกลืน
แสนขมขื่นระทมตรอมตรมจินต์
เฝ้ารอคอยสลดดูหมดหวัง
ใจภินท์พังนานเนาเจ้าผกผิน
จักรักกันสัญญาชั่วฟ้าดิน
มาสูญสิ้นดับลงตรงชะตา