ต้องกลืนกล้ำ..ทำเป็น เช่นแข็งแกร่ง
ทั้งที่ไร้ เรี่ยวแรง จะแข่งไหว
แพ้มารยา คนคุ้น เคยอุ่นใจ
มีเรื่องใด เผยออก บอกความจริง
เธอทำเหมือน เห็นใจ หมายคอยปลอบ
ฉันชมชอบ นิสัย น้ำใจยิ่ง
ไม่ฟังคำ ใครเขา เฝ้าท้วงติง
ทุกทุกสิ่ง เชื่อใจ ไม่ระแวง
เมื่อความจริงมองเห็นขึ้นเด่นชัด
ถูกลอบกัด ด้วยเล่ห์ร้าย มีนัยแฝง
เจ็บยิ่งนักไม่สักครั้งจักเคลือบแคลง
คำเสแสร้ง เพียงนิด ไม่คิดมี
หลงไว้ใจ หลงเชื่อไม่เผื่อเจ็บ
หลงกดเก็บ แม้ใจไร้สุขศรี
หลงคิดว่า เธอคนนั้น นั่นหวังดี
หลงวลี ด้วยเห็นเช่นเพื่อนกัน
แท้จริงเขา เห็นเรา คนเขลาโง่
จึงโกหก คำโต โผปุกปั่น
แกล้งทำดี แสร้งหลอก กลับกลอกพลัน
รู้ไม่ทัน จึงช้ำ น้ำตาริน
เธอหลอกฉัน ให้เป็น เช่นทางผ่าน
ดั่งสะพาน ข้ามไป ให้ถึงถิ่น
ฉันแค่เหยื่อ เพื่อเธอสม ภิรมย์จินต์
ขอจบสิ้น เสียที ไม่มีกัน....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
