แคดอกขาว-พราวพร่างกลางพื้นหญ้า
เจ้าทิ้งร่างร่วงมาเพลาเช้า
เพียงชูช่อชั่วคืนไม่ยืนยาว
ฟ้าสางเจ้าก็จากกัน..มิทันลา
เหมือนชีวิตคิดครวญชวนใจหาย
ดั่งฝันร้ายคลายคืนตื่นผวา
โอ้ทรามเชย-เคยชิดใกล้ในนิทรา
ครั้นลืมตาแลหาเงา..เจ้าไม่เจอ
ยังผูกรักสมัครใคร่แม้ไกลห่าง
ไม่จืดจางร้างเลือนเหมือนเพ้อเจ้อ
ฝากลมหนาวคราวหน้าถ้าพบเธอ
ขอนัดเจอในฝัน..นิรันดร์กาล
แคดอกขาวกราวร่วงเป็นดวงดื่น
เพียงชั่วคืนชื่นชมภิรมย์ผ่าน
อันสวรรค์บัญชา หรือซาตาน
ที่ขับขาน ตำนาน..การจากลา
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
24 พฤศจิกายน 2024, 07:36:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: แคดอกขาว (อ่าน 7608 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: