คนหลายชื่อ

   ตอนฉันคลอด ออกมา ยังคารก
         คุณหมอตก-ตะลึง อึ้งทึ่งเสียว
         ตั้งชื่อเล่น ให้ฉัน โดยพลันเชียว
         เพียงคำเดียว “น้องใหญ่” มิได้โว

            ตอนเข้าเตรียม อนุบาล หัดอ่านเขียน
         พี่เลี้ยงเวียน กอดรัด ผลัดกันโอ๋
         ต่างเรียกฉัน ทุกครา ว่า“น้องโต”
         มิใช่โม้ เรื่องนี้ มีพยาน

            ขึ้นประถม เพื่อนซูฮก ยกนิ้วให้
         ตั้งชื่อใหม่ “ไอ้เบ่อเริ่ม-เทิ่มไพศาล"
         นามนี้ยัง ติดหู ครูอาจารย์
         เป็นตำนาน ขานอยู่ คู่โรงเรียน

            อยู่มัธยม สตรี เรียก“พี่ยักษ์”
         ชิงฝากรัก พัลวัน จนฉันเลี่ยน
         จำต้องกล่าว ตัดรอน ทอนความเอียน
         แสนปวดเศียร-เวียนเกล้า เกินเล่าความ

            เข้ามหาฯลัย ใครใคร เรียก“ไอ้ช้าง”
         ก็มีบ้าง คนที่ เรียก“พี่หลาม”
         เขาอยากเรียก อะไร ฉันไม่ปราม
         ไม่คิดตาม ตอแย สุดแต่ใจ

            เพียงนึกแปลก นิดนิด คิดแล้วขัน
         ก็ตัวฉัน นี่สิ มิสูงใหญ่
         เปรียบกับเพื่อน เหมือนเด็ก เล็กกว่าใคร
         เหตุไฉน เยินยอ ดุจตอร์ปิโด

สุนทรวิทย์