สงกรานต์วิปโยค

   สงกรานต์จวน อำลา อีกคราหนอ
               น้ำตาคลอ อกสั่น ขวัญสลาย
               ฝันที่รอ คว้าไขว่ ใกล้มลาย
               สัญญาชาย ผู้นั้น ทำฉันตรม

                  สงกรานต์ก่อน เขาเคย เอ่ยฝากรัก
               ย้ำแน่นหนัก ว่าจะ ประคบประหงม
               วาจาเคลือบ น้ำตาล ผ่านคารม
               สาวโง่งม จึงต้องช้ำ ร่ำโศกา

                  ยอมมอบพรหม-จารี พลีให้หมด
               ความสวยสด สูญไป อย่างไร้ค่า
               เขาฝากเพียง โวหาร เล่ห์มารยา
               ลูกกำพร้า อีกคน เป็นผลงาน

                  ฉันเฝ้ารอ สงกรานต์ ถึงป่านนี้
               หวังว่าพี่ หวนกลับ ดังขับขาน
               สงกรานต์เจียน คลาไคล ใจร้าวราน
               นึกสงสาร ตนเอง คร่ำเคร่งคอย

                  สงกรานต์เวียน เยือนมา แล้วลาจาก
               มอบแต่ซาก ความเศร้า เงียบเหงาหงอย
               กับหญิงหนึ่ง ฟั่นเฟือน จิตเลื่อนลอย
               อุ้มลูกน้อย ตามหา เรียกสามี

สุนทรวิทย์