[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

รู้ตัวก็ ดีแล้ว แววมันออก
ไม่ต้องบอก ซ้ำซ้ำ ทำเบือนหน้า
ต้องทนฝืน กลืนกล้ำ ย้ำเรื่อยมา
ในอุรา หมองหม่น ทนระกำ

เมื่อเธอดี เกินไป ใจเลยจบ
เมื่อเธอสบ โอกาส พลาดถลำ
เมื่อเธอดี เกินไป ในกระทำ
ปล่อยฉันจำ ติดตรึง ขึงฤทัย

ถามฉันมา ว่าอะไร โดนใจบ้าง
ฉันขอตอบ แบบเลือนราง บ้างได้ไหม
อยู่กับเธอ เหมือนเจอ กับท่อนไม้
จึงจำต้อง จากไกล ไปลิบตา

เธอถามมา ตอบไป ใช่ไหมนี่
จงรู้ไว้ เสียที ดีไหมหนา
อันความจริง บางครั้ง หลั่งน้ำตา
เจ็บปวดแปลบ แทบบ้า อย่าว่ากัน
พันทอง

[

color=darkblue]ขอบคุณนะ ครั้งหนึ่ง เคยซึ้งรัก
ถึงเธอหัก อกกันลา หาคนใหม่
ใช่แล้วสิ ได้ชื่นชม  จนสมใจ
จึงจากไป ด้วยความเบื่อ เหลือแค่เงา

บอกกับฉัน ด้วยบทกลอน เหมือนท่อนไม้
อยู่ข้างกาย คงแข็งทื่อ เหมือนขื่อเสา
รู้บ้างไหม ที่ต้องฝืน ยืนเป็นเงา
แกล้งทำเขลา ไม่แตะต้อง ด้วยข้องใจ

สัมผัสรัก คนรักกัน มันอุ่นกว่า
ใช่ฉันว่า รักของเรา ไม่เอาไหน
ฉันขอกอด คนข้างๆ อย่างอุ่นใจ
เมื่อไม่ใช่ ยอมเป็นตอ ไม่ขอติง[/color]

[/center]

อยู่ตั้งนาน ที่เคยหวาน พานขื่นขม
ทนระรม ข่มจิต คิดกลอกกลิ้ง
นอนเป็นตาย หน่ายนัก ชักประวิง
ไม่ไหวติง แน่นิ่ง จริงพ่อคุณ

เธอเฉลย เอ่ยอ้าง อำพลางบอก
ฉันช้ำชอก ไปหมด อดเคืองขุ่น
ฤทัยแตก แหลกยับ กลับเป็นจุล
ลิเวอร์พรุน ไม่เหลือ เผื่อแผ่ใคร

สัมผัสซึ้ง พึงมี บัดนี้หาย
สัมผัสกาย ไม่เหลือ เลยเชื่อไหม
สัมผัสรัก ครั้งก่อน ต้องอ่อนไป
สัมผัสใจ เธอฉัน พลันสิ้นลง
พันทอง