[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

เห็นด้านหลังเลือนลางใครนั่งอยู่
เหมือนจะรู้ตรงนี้ที่คลายเหงา
ณ จุดนี้รู้ดีที่ของเรา
พกความเศร้าระบายผ่อนคลายตน

เสียมารยาทแล้วหนอขอนั่งใกล้
เขาขยับที่ให้เหมือนไม่สน
จึงมองชัดถนัดตาพาวกวน
คือว่าคนใกล้นั่นนั้นสตรี

ยินสะอื้นแผ่วเบาเราประหม่า
อยากดูหน้าว่าใครจากไหนนี่
แอบชำเลืองมองไปตั้งใจดี
หลายนาทีที่ฉันหวั่นอุรา

อยากทักทายหมายปลอบและสอบถาม
อยากรู้ความเหตุไฉนแต่ไม่กล้า
กลัวเรื่องเดียวกันนั้นฉันพบมา
เหมือนหินผาทับอกยากยกวาง

หนึ่งสองสามสี่ห้ามานับซ้ำ
อยากเอ่ยคำใดนะจะกล่าวอ้าง
และแล้วความหวังฉันพลันเลือนลาง
แม้แม่นางยังเมินเดินหนีไป

นึกว่าฉันวันดีนี้มาพบ
คงประสบโชคมีที่ยิ่งใหญ่
เรื่องเดียวกันนั้นหนาพาทุกข์ใจ
ปรับตัวใหม่เราสองปองเยียวยา

คนอย่างเราเศร้าอยู่รู้อกหัก
ว่าได้เจอความรักสักทีหนา
ณ ที่เก่าเคยนั่งครั้งนานมา
คงตั้งหน้าเศร้าต่อรออีกนาน.

นพ
6เม.ย.55