.jpg)
เหมือนไร้ค่าพาช้ำจนต่ำสุด
เหมือนสะดุดหลักตอเกินต่อขาน
เหมือนชีวิตติดก้าวเกินร้าวราน
เหมือนลมปราณซ่านยับล้มพับลง
เถิด..โลกนี้มืดดับกลับสว่าง
ใช่ไร้ทางมองฝ่าหาประสงค์
เพียงฮึดสู้หมู่มารแตกซ่านลง
เพียงดำรงตนมั่นไม่หวั่นทาง
ต้องยอมรับปรับสภาพ-ระนาบไหน
เหตุอันใดไม่หาตามมาขวาง
บรรจงถอดมอดดับกับปล่อยวาง
แสงสว่างตามส่องหม่นหมองคลาย
แยกความรักระหว่างงานการเสถียร
ให้มุ่งเพียรรักตนอย่าก่นหมาย
ว่าใครเขาไม่รักจักมลาย
ให้เสียดายตัวก่อนไปอ้อนคน
พี่มีเพียงกำลังใจมอบให้สู้
ให้ยืนอยู่คู่ขวัญในวันหม่น
อย่าท้อแท้ให้ใครได้เยี่ยมยล
หน้าของตนวางเข้ม..เต็มกำลัง.
เหมือนสะดุดหลักตอเกินต่อขาน
เหมือนชีวิตติดก้าวเกินร้าวราน
เหมือนลมปราณซ่านยับล้มพับลง
เถิด..โลกนี้มืดดับกลับสว่าง
ใช่ไร้ทางมองฝ่าหาประสงค์
เพียงฮึดสู้หมู่มารแตกซ่านลง
เพียงดำรงตนมั่นไม่หวั่นทาง
ต้องยอมรับปรับสภาพ-ระนาบไหน
เหตุอันใดไม่หาตามมาขวาง
บรรจงถอดมอดดับกับปล่อยวาง
แสงสว่างตามส่องหม่นหมองคลาย
แยกความรักระหว่างงานการเสถียร
ให้มุ่งเพียรรักตนอย่าก่นหมาย
ว่าใครเขาไม่รักจักมลาย
ให้เสียดายตัวก่อนไปอ้อนคน
พี่มีเพียงกำลังใจมอบให้สู้
ให้ยืนอยู่คู่ขวัญในวันหม่น
อย่าท้อแท้ให้ใครได้เยี่ยมยล
หน้าของตนวางเข้ม..เต็มกำลัง.
"บ้านริมโขง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
