วันแสนเหงา เศร้านัก ชักไม่ไหว
ต้องทำใจ ไร้เงา เจ้าอย่าเฉย
คนอกหัก ปักฤทัย ไยละเลย
หมดแรงเอ่ย ปากบ่น ทนระทม
กำลังใจ ส่งให้ ไปตลอด
ในอ้อมกอด เหน็บหนาว คราวขื่นขม
บอกเรื่องราว ข่าวร้าย ที่หมายตรม
ให้จ่อมจม เหมือนว่า จะบ้าตาย
มีโอกาส กลับมา หาบ้างนะ
อย่าลดละ ลืมเลือน เหมือนแกล้งหน่าย
คนเขารอ ท้อทด อดระบาย
หากแม้นหมาย ไม่ม้วย ช่วยกลับมา
พันทอง
ในค่ำคืนตื่นฝันวันหวั่นไหว
ไม่มีใครคอยรับกลับมาหา
หัวใจเอยใยเล่า เจ้าน้ำตา
จนเหนื่อยล้าท้อทดการอดทน
มีเพียงหนึ่งแรงใจจากใครหนึ่ง
เธอผู้ซึ่งเข้าใจในเหตุผล
ช่วยปลอบใจปลุกกานต์บันดาลดล
ให้กมลใจคอยอย่าน้อยใจ
ว่ากลับมาเยือนเหย้าเราเหมือนก่อน
ให้คืนย้อนคลอเคล้าเอาใจใส่
กับความเหงาเงาร้างขว้างทิ้งไป
แล้วเจือใจด้วยรักอีกสักครา
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
