เพียงหนึ่งวันมันมีค่าอย่าให้ผ่าน
เมื่อวันวานผู้คนต้องหม่นหมอง
มีเรื่องยุ่งมายิงฆ่าน้ำตานอง
เดินขบวนเรียกร้องขอสิทธิ์ตน
ทำสิ่งใดมักตามใจความรู้สึก
มิได้นึกด้วยปัญญาหาเหตุผล
คิดแต่เรื่องผลประโยชน์ใช้เล่ห์กล
แล้วมาบ่นด่าว่าอ้าแขนรอ
หวังช่วยเหลือเยียวยาจากราษฎร์รัฐ
คอยเขาจัดมอบให้เมื่อไรหนอ
ไม่ดิ้นรนขวนขวายไม่เพียงพอ
มัวแต่รอของแจกแปลกสิ้นดี
มัวคอยรอรับบริจาคมีมากล้น
ไม่ดิ้นรนเป็นหลักรักศักดิ์ศรี
ทะเลาะกันทุกวันเบื่อเต็มที
ผู้ใหญ่ไม่สามัคคี...น่ารำคาญ...
ริน ดอนบูรพา
๕ เม.ย. ๕๕
เมื่อวันวานผู้คนต้องหม่นหมอง
มีเรื่องยุ่งมายิงฆ่าน้ำตานอง
เดินขบวนเรียกร้องขอสิทธิ์ตน
ทำสิ่งใดมักตามใจความรู้สึก
มิได้นึกด้วยปัญญาหาเหตุผล
คิดแต่เรื่องผลประโยชน์ใช้เล่ห์กล
แล้วมาบ่นด่าว่าอ้าแขนรอ
หวังช่วยเหลือเยียวยาจากราษฎร์รัฐ
คอยเขาจัดมอบให้เมื่อไรหนอ
ไม่ดิ้นรนขวนขวายไม่เพียงพอ
มัวแต่รอของแจกแปลกสิ้นดี
มัวคอยรอรับบริจาคมีมากล้น
ไม่ดิ้นรนเป็นหลักรักศักดิ์ศรี
ทะเลาะกันทุกวันเบื่อเต็มที
ผู้ใหญ่ไม่สามัคคี...น่ารำคาญ...
ริน ดอนบูรพา
๕ เม.ย. ๕๕