เพียงหนึ่งวัน
เพียงหนึ่งวันนั้นเห็นประเด็นเกิด
อรุณรุ่งบรรเจิดเลอเลิศก่อ
แสงสดใสไออุ่นละมุนพอ
คล้อยเคลื่อนต่ออีกทีราตรีดำ
ทุกคนผ่านกาลเปลี่ยนที่เวียนว่าย
ซึ่งก็คล้ายเป็นกฎไม่ลดต่ำ
หนึ่งรอบวันหลากล้นให้คนทำ
ที่เหนี่ยวนำทุกผู้อยู่ดำรง
เสริมปัจจัยให้เห็นความเป็นอยู่
ต้องการคู่สู่สร้างที่อ้างส่ง
บ้านอาหารและยาควรค่าคง
เครื่องนุ่งห่มเติมลงให้ตรงตาม
แต่มนุษย์สุดประมาณต้องการกว่า
ต่างไขว่คว้าให้มากยิ่งหลากหลาม
ยังไม่พอขอเพลินจนเกินงาม
บ้างใจทรามปรามป่นเพื่อตนเอง
เกิดอิจฉาอาฆาตไม่อาจห้าม
ปล่อยใจตามอารมณ์เข้าข่มเหง
วางตัวเองเป็นหลักคล้ายนักเลง
ไม่กลัวเกรงกฎการของบ้านเมือง
เพียงหนึ่งวันมันปร่าเกินกว่าเห็น
ล้นลำเค็ญเข็นตนให้พ้นเรื่อง
หลากมารยามาแค่นให้แค้นเคือง
เกินชำเลืองเปลืองเปล่า..ไม่เฝ้ามอง.
อรุณรุ่งบรรเจิดเลอเลิศก่อ
แสงสดใสไออุ่นละมุนพอ
คล้อยเคลื่อนต่ออีกทีราตรีดำ
ทุกคนผ่านกาลเปลี่ยนที่เวียนว่าย
ซึ่งก็คล้ายเป็นกฎไม่ลดต่ำ
หนึ่งรอบวันหลากล้นให้คนทำ
ที่เหนี่ยวนำทุกผู้อยู่ดำรง
เสริมปัจจัยให้เห็นความเป็นอยู่
ต้องการคู่สู่สร้างที่อ้างส่ง
บ้านอาหารและยาควรค่าคง
เครื่องนุ่งห่มเติมลงให้ตรงตาม
แต่มนุษย์สุดประมาณต้องการกว่า
ต่างไขว่คว้าให้มากยิ่งหลากหลาม
ยังไม่พอขอเพลินจนเกินงาม
บ้างใจทรามปรามป่นเพื่อตนเอง
เกิดอิจฉาอาฆาตไม่อาจห้าม
ปล่อยใจตามอารมณ์เข้าข่มเหง
วางตัวเองเป็นหลักคล้ายนักเลง
ไม่กลัวเกรงกฎการของบ้านเมือง
เพียงหนึ่งวันมันปร่าเกินกว่าเห็น
ล้นลำเค็ญเข็นตนให้พ้นเรื่อง
หลากมารยามาแค่นให้แค้นเคือง
เกินชำเลืองเปลืองเปล่า..ไม่เฝ้ามอง.
"บ้านริมโขง"
๕ เมษายน พ.ศ.๒๕๕๕