ท้องฟ้าหม่นคนหมองเหมือนท้องฟ้า
เคยสรวลสันต์หรรษากลับมาหงอย
ดั่งดวงจิตต์ปลิดปลงหลงหลุดลอย
ตามน้องน้อยคล้อยเคลื่อนเพื่อเตือนนาง
เคยสัญญาว่าวอนเมื่อก่อนนั้น
พร้อมเพรียงจันทร์ขวัญตาจวบฟ้าสาง
ก่อนดาวเดือนเลือนลักษณ์คัคนางค์
ผ่อนแสงจางร้างจรสะท้อนจินต์
จะ..ไม่จากพรากกันแม้วันหนึ่ง
จะ..คิดถึงซึ้งนิรันดร์ไม่ผันผิน
จะ..พร้อมสุขทุกข์ทนเฝ้ายลยิน
จะ..ไม่ขาดสวาทสิ้นฟ้าดินพยาน
ใครกันหนอ..ขอว่าสัญญารัก
ซึ้งสมัครนักหนาสัญญาหวาน
ขอเป็นดาวพราวจิตต์พิศนานนาน
ส่องดวงมานซ่านวิญญาณ์ยามราตรี
บัดนี้แสงแห่งดาวสาวอยู่ไหน?
โอ้..ดวงใจไร้สิ้นดั่งบินหนี
ลืมสัญญาว่าพร่ำร่ำวจี
ลืมวลี..มีให้ใต้ดาวเดือน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ท้องฟ้าหม่น คนหมอง อยากร้องไห้
ถูกผลักไส ใจท้อ ขอเป็นเพื่อน
มีผู้คน มากมาย คอยมาเตือน
รักรางเลือน เลื่อนหลบ กลบดารา
จะรอรัก ภักดี อยู่ที่เก่า
จะรอเฝ้า ฤทัย ไม่ไร้ค่า
จะเฝ้ารัก ถักทอ รอเธอมา
จะเฝ้าหา อาลัย ใคร่กลับคืน
เพราะว่ายัง รักพี่ นี้เสมอ
เพราะว่ายัง รักเธอ เพ้อสุดฝืน
เพราะว่ายัง หนาวเหน็บ เจ็บกล้ำกลืน
เพราะว่ายัง ดูดดื่น ทุกคืนวัน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
